روز بیست و یکم ماه نوامبر به عنوان روز اماکن ماهیگیری دنیا هر ساله به وسیله ماهیگیران و جمعیتهای ماهیگیری دنیا به طرز باشکوهی از طریق برگزاری رالی ها، کارگاههای آموزشی، جلسات عمومی، برنامه های فرهنگی، نمایشها، و نمایشگاهها جشن گرفته می شود. هدف از این آیین، پر رنگ کردن و مورد توجه قرار دادن اهمیت اماکن ماهیگیری دنیاست. این روز قصد دارد که اهمیت حیات انسان و آب را از طریق جلب توجه به زندگی بخشی آب در داخل و بیرون آن به ما یادآوری کند. این روز همچنین مشکلاتی مانند ماهیگیری بیش از حد در یک آب، وماهیگیری بیش از نیاز ماهیگیر را خاطر نشان نموده و به سوی پیدا کردن راهکارهایی برای مشکلات به هم تنیده روز افزونی گام برمیدارد که امروزه ما انسانها با آن رو در روییم.

اخیراً تحقیقی بعمل آمد که نشان داد که امنیت غذایی و عدم گرسنگی 200 میلیون نفر به ماهی وابسته است و از هر 5 ساکن کره زمین یک نفر از لحاظ تامین پروتئین فقط از ماهی استفاده می کنند. پرورش ماهی بسیار سریعتر از پرورش سایر گونه های حیوانی در حال رشد است و آمار اخیر FAO (بخش غذا و کشاورزی سازمان ملل) نشان داده است که سالانه 80 میلیون تن ماهی و غذای دریایی استحصال می شود. همین گزارش ابراز میدارد که بیش از دوسوم اماکن ماهیگیری دنیا به علت صید بی رویه کاملا خالی از ماهی شده است. و یک سوم دیگر به علت از بین رفتن محیط زیست ماهیان، آلودگی آبها و تغییر دمای کره زمین در خطر نابودی قرار دارد. آمار دیگری هم نشان میدهند که جمعیت ماهی دنیا به علت ماهیگیری بیش از حد و فروسایی محیط زیست در مرحله بحران قرار دارد.

این آمارها بیش از چیزی است که اقیانوس ها و آبها بتوانند از عهده آن بر آیند. و با این افزایش انفجاری جمعیت انسانی این خطر با روند دیگری در حال سبقت است. FAO اعلام کرده ااست که:

در 52 درصد اماکن ماهیگیری، موجودی ماهی به طور کامل بهره برداری میشود.

در 20 درصد اماکن ماهیگیری، موجودی ماهی به طور متوسط بهره برداری میشود.

در 17 درصد اماکن ماهیگیری، موجودی ماهی به طور بی رویه بهره برداری میشود.

در 7 درصد اماکن ماهیگیری، موجودی ماهی به طور کامل منقرض میشود.

در 1 درصد اماکن ماهیگیری، جمعیت ماهیان از انقراض نجات می یابند.

روش صید ماهی نیز ما را در وضعیت های غیر قابل جبران قرار می دهد. روشهای ویرانگر از قبیل صید با دینامیت، صید با مواد شیمیایی، و تور کیسه ای خوابیده سالها از سوی مراکز ماهیگیری تجاری مورد استفاده قرار گرفته اند. تعدادی از کشورها این روشها را ممنوع کرده اند. البته در اینجا باید موضوعی را نیز بیان کنم. ممنوعیت اگر صرفا روی کاغذ باشد به هیچ دردی نمی خورد. امسال در ماکو جایی را پیدا کرده بودم که داخل آبهای زلال آن قزل آلاها و کپورهای زیبایی شنا می کردند و انسان می توانست سالها با صید سالم در این مکان به تفریح بپردازد. اما چند هفته بعد که دوباره به آنجا رفتم از بومی ها شنیدم که عده ای با موتور برق به جنایت آمده و رفته اند.

یک چهارم ماهیانی که از دریاها صید می شوند هرگز به بازار نمی آیند. FAO اعلام کرده است که سالانه 27 میلیون تن از ماهیان صید شده به عنوان ماهیان غیر خوراکی (از لحاظ اندازه یا گونه) تلقی شده و دوباره به آب برگردانده می شوند که اکثرشان زنده نمی مانند.

با آموزش کافی و استراتژی های بلند مدت خواهیم دید که میتوان در زمان بسیار اندکی جمعیت ماهیان را حتی بیشتر از قبل کنیم. هر قدم کوچکی از سوی هر یک از ما می تواند در آینده باعث تفاوتهای بزرگ شود. چرا امسال روز اماکن ماهیگیری را در آذرماه برگزار نکنیم؟ از دوستان عزیز تقاضا دارم در صورت تمایل در وبلاگها مطلبی در این باره قرار دهند تا ما وبلاگ نویسان آغازگر این حرکت در کشورمان باشیم.

 

ضمن تشکر از جناب فخرائی عزیز برای تهیه این مطلب امیدوارم دوستان ماهیگیر پیشنهادهای خود را در این وب ویا طبیعت و ماهیگیری ارائه نمایند تا بتوانیم آغازگر یک حرکت مفید برای جامعه ماهیگیری ایران باشیم.